Er was er eens…

Lang, lang geleden leefde er een beroemd kruidenvrouwtje in Nederland. Zij stelde dat, wat je nodig hebt, dat dit bij je in de buurt groeit.

Sinds ik dat hoorde kijk ik met andere ogen om me heen, waar ik ook ben.

Op mijn dak verscheen dit jaar schijnbaar spontaan de driedistel en een wolfspoot. Op de boerderij vertelde een marokkaanse dame me over de wonderbaarlijke werking van laurier en de kruidnagel. Ik heb me laten vertellen dat zelfs de brandnetel boordevol vitaminen en mineralen zit, en oost-indische kers, naast beregezond ook nog eens enorm lekker is! Ook met de moerasspirea en weegbree heb ik inmiddels hele gesprekken. Want als die kruidjes konden praten zouden ze heel wat te zeggen hebben. Die steeds maar weer opkomende paardestaarten van de zomer blijken zeer aansterkend wanneer je er thee van trekt (wij trokken m vooral uit de grond, wisten wij veel). Maar pas op, er zijn plantjes die andere plantjes nadoen. Doen ze net alsof, maar hebben ze eigenlijk een heel ander verhaal. Gelukkig is de heermoes die op de boerderij groeit de echte!. Dus oke, eerst goed uitzoeken en tien keer dubbelchecken, maar het is echt on-ge-lofelijk wat er allemaal onder je neus groeit. Het is één groot geroezemoes, daar op de grond.

Net zoiets als, niet lang geleden, er gefluisterd werd dat bomen via hun wortels communiceren, en elkaar zo helpen door goede stofjes door te geven.

Ik hoor de droge bladeren ruisen in de wind. Wie weet wat de bomen ons allemaal te vertellen hebben.

Ik ga in iedere geval beter naar ze luisteren.