Appeltjes plukken

Het was een perfecte dag. De dag ervoor regende het, en het had hard gewaaid, de appeltjes lagen op de grond. Vandaag was het bijna windstil, en alhoewel er 1 moment was waarop de regen dreigde te vallen (je kon het bijna aanraken) scheen de zon er lustig op los. De volgende dag zou het weer gaan regenen, maar dat wisten we nog niet.

Zoals ik al zei, de appeltjes lagen voor het oprapen, plukken was vrijwel niet nodig. Het barstte van de vlinders, allemaal dronken natuurlijk. Het gras was sappig en groen en de wespen waren bijna allemaal verdwenen.

Af en toe viel er een appel, en ook Joost viel van de ladder, maar had zich gelukkig bijna niet bezeerd.

De nèt-voor-de-herfst kleuren, samen met het rood en groen van de appels en de oude bomen, wij raakten ervan in vervoering. Er werd geneuried, gelachen en gefilosofeerd. Plannen werden gemaakt voor de moestuin, en notenbomen zouden er komen, en een kleioven!

De geur van platgetrapt fruit (want we konden er niet aan ontkomen af en toe in een sappige peer te stappen), fruit in de sloot, fruit hoog in de bomen waar we niet bij konden, wat een overvloed!

Even werd alles vergeten, en dat was het mooiste.
Dag appels! Dag peren! Dag boomgaard!

Tot volgend jaar!