Een nieuw jaar, klein beginnen.Net zoals een tiny house, een kleine keuken. Waar zet je al die borden als je de onderste wil pakken? Hoe maak je een groot gerecht, als je maar 2 pitten hebt?Overal is een oplossing voor. De kastdeur moet eerst dicht voordat de besteklade open kan. 2 vorken, 2 messen, 1 lepel om samen te delen, meer heb je niet nodig.

Net als iedereen zit ik een soort van in quarantaine. Dan, zou je zeggen, heb je niet alle middelen voorhanden. Dus moet je roeien met de riemen die je hebt. In plaats van balen van wat er niet is kansen zien. Zo hebben ze waar ik nu ben geen buurtcompost-ton. Er zijn vast mensen die dat wel zouden willen, maar ja, wie koopt zo een (plastic!) ding, waar zet je het neer en wie houdt het dan bij?Ik ben aan het vlechten geslagen. En aangezien ik misschien wel creatief maar ook nogal slordig ben hebben mn manden geen bodem. En daardoor is het idee van compostmanden ontstaan. Volledig afbreekbaar en tot die tijd ook enigzins verplaatsbaar. Zo kun je composteren op de plek waar je het uiteindelijk nodig hebt. En ziet het er ook nog een beetje aardig uit.

Want de beste manier is natuurlijk alles op een grote hoop te gooien. Maar ja, stadse mensen zouden dan zomaar kunnen denken dat het afval is, dat groene goud!Zo langzamerhand ben ik door de voorraad bamboe heen. De manden worden steeds kleiner. Zo kan je nu in 1 mandje je opbrengst klokhuizen, koolbladeren en ander klein grut van 2 dagen kwijt. Daarna zit ie vol. En is het op naar de volgende.Doe je de natuur een gunst en wie weet breng je een voorbijganger op een idee, met al die gekke kleine bouwsels.