Van de biecht en het koolwitje

Terwijl ik denk, “waar zal ik deze keer nou eens over schrijven” en ik ook denk “de hele situatie, daar wil ik het gewoon even niet over hebben!” en ook nog “het moet niet gekker worden”, vliegt er een vlinder rondjes op mn dak.

Ze fladdert van de bloeiende tijm naar de bieslook, de korenbloem, en weer rond. Ze heeft een goede smaak, die vlinder.

Ik had al wat gehoord over koolwitjes, dat niet iedereen er even blij mee is, dus ging ik wat informatie opzoeken.

Het koolwitje, groot en klein, legt eitjes waar groene rupsjes uit komen.En wat blijkt!? Deze groene rupsjes eten alle blaadjes van je groenten op (en niet alleen de kool hoor!).

Je kan een vlinderkooitje om je plantje bouwen (nouja, het is dan meer een plantenkooi, want de vlinder komt er niet in) en als je niets wilt bouwen dan kan je de rupsjes opsnorren.

Gelukkig wordt er op internet ook vermeld dat je die dan niet dood moet maken, omdat er steeds minder insecten zijn (ik vraag me nu wel een klein beetje af waar ik ze dan wel moet laten en zie mezelf in gedachten er een achteloos van het dak af gooien).

Afijn, voordat ik verder vertel, moeten we even terug, naar zo een maandje of anderhalf geleden..

Ik zag in mn plantjes een naar wat ik dacht, een lelijk gedrocht, een stekelig, monsterachtig kruipertje. Ik dacht; het is een invasieve soort!! En heb, wat ik nu helaas moet opbiechten, een aantal daarvan doormidden geknipt. Ja echt waar, verschrikkelijk. De rest belandde, zoals gewoonlijk in dit soort situaties, ergens in de binnentuin beneden.

Sinds de dag dat ik leerde dat dit onooglijk kleine monster een lieveheersbeestje in wording is heb ik me voorgenomen om nooit, maar dan ook nooit meer een insect te vermoorden.

Tenzij het de spuigaten uitloopt natuurlijk. Maar, zelfs dan; geef een plant de kans en tijd en vaak kunnen ze zich zo aanpassen waardoor bijvoorbeeld de bladluis het plantje minder interessant gaat vinden. Lost de natuur het zelf op.

Als je dat risico durft te nemen.

En als je geduld hebt.

Tja, en omdat ik wat goed te maken heb, heb ik die dag besloten dat de diertjes op mijn dak voortaan voorrang krijgen.

Tenzij het al te gek wordt natuurlijk.

Tot nu toe gaat dat prima en is het een drukke bedoening tussen de plantjes en de bloemetjes. Bijtjes, hommels, vliegjes en lieveheersbeestjes…en nu dus ook het koolwitje!